Kendinle Kalırsın

Büyüklerimizi anlamaya başladığımızda büyüyoruz demek ki. Ben hikayeleri sevdiğim için yapmamış olsam da "ne de çok anlatacağı varmış, ne çok geçmişten bahis açıyor" kökenli serzenişler çınlar semada. Çocukluğumda yaşadığım Yılbaşıları hatırladıkça bu geçirilenlerin ne olduğunu bilemiyorum. Şimdi o büyükler gibi 'ahh o benim çocukluğumdaki yılbaşı kutlamalarını görecektiniz ki!' diyecekken öylece kalırım. Zira birilerine de anlatmak istiyor bu can, sonra bakıyor herkes bir yerlere dağılmış, yeni sayfalar açılmış. julide özçelik şarkısındaki gibi 'sevinçle hüzünle umutla geçer ömür, ama yine sen kendinle kalırsın..' bunu tercih eder ve yaşarsın. Bazen hakikaten anlatmak ve dinlemek için takat bulunmuyor. iyi seneler.

sevda dipsiz bir kör kuyu

düşersen bir daha çıkamazsın

zaman bak akıp geçiyor

ne yapsan bunu durduramazsın

sevinçle hüzünle umutla geçer ömür

ama yine sen kendinle kalırsın

çok zordur ümitsiz yaşamak

yalnızlık hep senle olacak

yüklenir çıkarsın dağlara

bir anda inmişsin sığlara

insanlar hayatta bir vardır bir yoktur

ama yine sen kendinle kalırsın

sevinçle hüzünle umutla geçer ömür

ama yine sen kendinle kalırsın

gecenin sonu hep aydınlık

insanın ruhu hep karanlık

refakat edersin hayata

ziyaret son bulur toprakta

insanlar hayatta bir vardır bir yoktur

ama yine sen kendinle kalırsın

sevinçle hüzünle umutla geçer ömür

ama yine sen kendinle kalırsın